“Oei, ik groei” is zo’n opvoedkundig boek, waar ik deze week in een Deep Democracytraining spontaan naar refereerde, toen we het hadden over conflict en groei. Groei heeft te maken met oude patronen loslaten en nieuwe omarmen. Groeien gaat niet vanzelf, het vraagt een inspanning van ons, een engagement ook. En groeien is niet alleen leuk, het doet soms ook pijn.
Letterlijk kan het lijf van een puber te snel groeien en zo bv. pijn in de groeischijven van knieën veroorzaken. Meer emotioneel bestaan groeipijnen uit het ontdekken van de schaduwkanten in onszelf. Die manieren van zijn en doen die we liever niet erkennen als ‘van ons’, die we liever kwijt dan rijk zijn. Maar net ons bewust worden van die schaduwkanten maakt dat we er anders mee kunnen omgaan: ze achterlaten of er de waarde van gaan inzien.
En meer nog: als we onze schaduwkanten leren kennen en ze omarmen, als we mildheid tegenover onszelf kunnen voelen, dan groeit er ook compassie naar de ander. We hoeven de ander immers niet meer te verwijten wat we in onszelf ontkenden. We erkennen dat we in hetzelfde bedje ziek zijn, dat we op een andere manier maar met hetzelfde strijd voeren, dat we een gedeelde emotie hebben omgezet in wellicht ander gedrag, maar toch…
Weinig mensen slagen erin om alleen te groeien. Groeien doe je juist door de ontmoeting, door de confrontatie met de ander. Groeien doe je door waardering en complimenten en groeien doe je evengoed door conflict. Conflict heeft vaak een zeer negatieve bijklank. Onterecht. Net in de wrijving zit glans, is een mooi gezegde. Wel ik breek hier een lans om wat vaker en sneller met elkaar het conflict aan te gaan.
Nu de lente haar kop opsteekt, de bollen weer uitschieten uit de humuslaag van dorre bladeren, de zon ons gezicht verwarmt en we onze energie weer wat meer op peil kunnen brengen, is het tijd om wat te gaan ‘rumblen’, wat te gaan aanrommelen met elkaar, met elkaar uit te zoeken wat er ons stoort, wat er ons kwetst, wat er ons raakt. Wie de moed heeft om dat te doen en de vaardigheid heeft om dit op een goede manier te doen, wordt beloond met een groei in zelfbewustzijn. En wie bewuster in het leven staat, ziet de wereld anders. Elke mens die zich meer bewust wordt, elke mens die durft in spanning en conflict te gaan staan, lost ook iets op van de toenemende polarisering in de wereld.
Laat ons de lente in ons lijf aangrijpen om ook een innerlijke lenteschoonmaak te houden en ons lef inzetten om het conflict met elkaar aan te gaan.
Laat ons de lente in ons lijf aangrijpen om ook een innerlijke lenteschoonmaak te houden en ons lef inzetten om het conflict met elkaar aan te gaan. Lef komt van het Hebreeuwse woord Lev wat hart betekent. Courage in het Frans en Engels heeft een Latijnse stam cor die verwijst naar het HART. En is het hart niet waar al het leven zich aan laaft?
Ik wens je van HARTe de moed om het conflict aan te gaan met een pijlen gooisessie op het werk, met een debat aan de huiskamertafel, met een let’s talk met je hartsvriend(in). En vergeet niet daarna Gouden Pijlen te gooien. Want erkenning en waardering, dat doen we nog minder dan negatieve zaken benoemen.